Sevgili Mesud Topal'ın, İbni haltun felsefesi üzerinden günümüzdeki hükümete alttan alta ya da yok ya, bildiğin ''doğrudan'' laf soktuğu-her ne kadar bu durumundan gram gocunmasam da- felsefeden çok deneme tarzı bir kitabı olmuş.
''Asabiyet şerefin sırrıdır'' demiş İbni Haltun. (buradaki asabiyet; sinirlilik anlamında değil)
Asabiyet yokluğundaki bir devletin nasıl olduğunu kitaptaki örneklerden gördüğümüzde, işte bu asabiyet yokluğundaki devletin asabiyet yoksunu devlet yöneticilerinin şereften de yoksun olduklarını anlamış oluyoruz. Ya da yumuşatırsak ''şerefin sırrını'' kavrayamamış mı demeliyiz?
