Gönderi

Hayat, hatıralar olmadan bile büyüme ve çürümeye bağımlı bir hatta ilerler ama kesif hafıza, insanı suçlanmayı hakeden mazisine iter. Açık yara misali yanan bir hafızayla, insanın mazisi ölü bir tarihten ibaret değildir, yaşanan zamana dönük ama o zamanın şartlarına uymayan bir hazırlıktır; nedamet getirilerek hayattan silkelenip atılmış bir hata değil, benliğin hak edilmiş bir utancın ürpertilerini, keskin tatlarını ve karıncalanmalarını titreşerek taşımaya devam eden bir parçasıdır.
Sayfa 274 - Nora
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.