Dostluk olmadan yaşam da olmaz!
Dijitalleşme ve sosyal medyanın yaşamlarımızı tüm boyutlarıyla kuşatarak sanal hale dönüştürdüğü bir dünyada gittikçe yalnızlaşıyoruz. O nedenle gerçek sevgiyi, aşkı ve dostlukları bulmamız gün geçtikçe zorlaşıyor. Bir ömür boyu süren dostlukların yerini hızla günü birlik ilişki ve arkadaşlıklar alıyor. Artık kimse kimsenin acısını, kederini ve sevincini duymak ve paylaşmak dahi istemiyor. İnsanlar özenle birbirinden kaçarak sanal dünyanın kollarına sığınıyor ve yalnızca çevresine değil, aynı zamanda kendine de yabancılaşıyor. Böylesi bir dünyada buhranlarımız ve psikolojik rahatsızlıklarımız her geçen günle birlikte artıyor. İçine düştüğümüz bu girdaptan çıkabilmek için “dostluk üzerine” yeniden kafa yormanın yararlı olabileceğini düşünüyorum.
• • •
Bu yönüyle Romalı devlet adamı, şair, hatip ve filozof 
Marcus Tullius Cicero’nun “
Dostluk Üzerine” kaleme aldığı eserinin çok doyurucu bilgiler içerdiğini söylemeliyim. Dostluğu, Platon’dan esinlenerek diyaloglar şeklinde anlatan Cicero, her şeyden önce “sadece iyi insanlar arasında dostluğun olabileceğini” ifade ediyor. O, dostluğun kurulabilmesi ve yaşatılabilmesinin temelini ise “erdem”de görüyor ve bu konuda şunları ifade ediyor: “Madem en iyi ve en yüce şey mutlu yaşamdır, ona erişmek istiyorsak, erdem için çabalamalıyız, o olmadan ne dostluğa ne de arzulanabilir olan herhangi bir şeye ulaşabiliriz.” Cicero’nun bu yaklaşımıyla, dostluğu tamamen Stoacı* bir bakış açısıyla ortaya koyduğu anlaşılıyor.
• • •
“Kendinle konuşur gibi her şeyi konuşmayı göze alabileceğin bir dostun olmasından daha tatlı ne var?” diye soran Cicero, kitabın ilerleyen diyaloglarında yaşamda dostluğun önemini ve yararlarını; bir dostta bulunması gereken özellikleri; dost edinirken dikkat edilmesi gereken hususları; dostluğu zehirleyen tutum ve davranışları; dostluğun sürdürülebilmesi için izlenmesi gereken temel ilke ve prensipleri sıralıyor. Bu konuda, “Dostluk olmadan yaşam da olmaz”, “Bir gün nefret edecekmişsin gibi sev”, “Göz yummak dost kazandırır, hakikat ise nefret”, “Dostluklarda dalkavukluktan, yaltaklanmadan ve pohpohlamadan daha büyük bir bela olmadığını kabul etmeliyiz”, “Dostunun hatalarını görmezden gelen, onun uçuruma yuvarlanmasına neden olur”, “Gerçek dostluğa uyarmak ve uyarılmak yakışır” ve benzeri söylediği sözler ve verdiği öğütler, kitabı bitirdiğinizde günlerce aklınızdan çıkmıyor.
• • •
Doğrusu, Cicero’nun “Dostluk Üzerine” yazdığı bu veciz söz ve öğütleri okurken kulaklarınızda bir yandan da atasözlerimiz yankılanıp duruyor. Zira binlerce yıl öteden söylenmiş bu sözlerin yine binlerce yıl boyunca deneyimlenerek atasözlerine dönüşüp, nesilden nesile nasıl aktarıldığına şahit oluyorsunuz. Kitabı okurken pandemi süreci, dijitalleşme ve sosyal medyanın tüm insanlığı yalnızlığa alıştırdığı şu günlerde dostluğun anlam ve önemini bir kez daha gözden geçiriyorsunuz. Her bir cümlesi düşünce deposu olan bu kısa eseri bitirdiğinizde, insanın gerçek bir dosta sahip olmadan yaşamını sürdürmesinin o kadar da kolay olmadığını çok daha iyi anlıyorsunuz.
• • •
Velhasılı Cicero’nun da dediği gibi, “Dostluğun birçok ve büyük faydası vardır, ancak içlerinden biri diğer hepsinden daha üstündür: Dostluk geleceğe dair bir umut ışığı yakar, ruhun zayıflamasına ve kendini kaybetmesine engel olur. Zira gerçek dostuna bakan, âdeta kendisinin bir benzerine bakar.” Bu itibarla diyaloglarla ilerleyen, akıcı bir dile sahip, yazılmasından binlerce yıl geçmesine rağmen hâlâ güncelliğini koruyan, dostluk üzerine kılavuz olabilecek bu nadir eseri tüm okurlara mutlaka okumalarını tavsiye ederim.
Dostlarımızın kıymetini bilmek dileğiyle…
Keyifli okumalar dilerim!
..........................................
*Bknz. "Stoacılık - Vikipedi" tr.m.wikipedia.org/wiki/Stoac%C4%B....
··
4.422 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
"Sadece iyi insanlar arasında dostluğun olabileceği"...
Çok düşündürücü hakikaten...
Teşekkürler..
Stoacıların görüşlerini çok severim. Bu kitabı okumayı da hep erteliyordum, sizden yorumunu okumak iyi oldu, elinize sağlık. İnsanın hayattaki yalnızlığının ve mutsuzluğunun yegane sebebi, gerçekten de dosta sahip olamayışı. Yaşam, yavanlaşıyor. İnsanlar, aynı görüşleri paylaşmak zorunda değil, ama Pablo Neruda nın şu cümlesi de çok hoşuma gidiyor: "Şu iflas etmiş dünyada en geçerli para birimi, kendin gibi bir insanla paylaştığın duygulardır." İster dost ister sevgili ya da ikisi bir arada olsun.
Mutlaka okumanızı öneririm. Katkınız ve değerli yorumunuz için çok teşekkür ederim.🙏 Keyifli okumalar dilerim.📚🦋
"Zira gerçek dostuna bakan, adeta kendisinin bir benzerine bakar." Bu cümle beni etkileyen kısım oldu. Dostla konuşurken aslında kendinle konuşuyorsun gibi. Demek ki dost kendi özümüzü tanımamızda büyük bir unsur. Harika bir inceleme olmuş. Zaten incelemeleriniz her zaman çok güzel. Çok teşekkür ediyorum bizlere katkı sağladığınız için. 😊
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.