İnsanlar mendil yerine tabanca taşıyorlar ceplerinde.
Terlerini tabancayla siliyorlar.
Nefretlerini tabancalarla kusuyorlar.
Ormanlarda ağaç diplerine bırakılan ölüler, arabalarda kurşunlanan bedenler; gazetelere ölenlerin isimleriyle değil, meslekleri ve politik görüşleriyle haber oluyor cinayetler. Terziler, bakkallar, öğretmenler, ülkücüler, aşırı sağcılar, aşırı solcular, sendikacılar, dernekçiler, fraksiyoncular...
Hayat kör atışlar yapılan koca bir poligon gibi. Kimin ne zaman, nerede, kim tarafından öldürüleceği artık tahmin bile edilemiyor.
Ölenlerin cesetleri kanıksanmış bir isyanla teker teker gömülüyor.
Mezar taşlarına tıpkı hayatları kadar kısa olan ve içinde mutlaka hınç bulunan bir iki dize yazılıyor. Önce karanfiller, ardından sararmış kuru otlar...
Sayfa 162 - YKYKitabı okudu
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.