Herhangi bir konuda araştırma yapacaksak ve bu konu tarihi ise onunla ilgili kaynaklar ikiye ayrılır.
*Birincil kaynak
*İkincil kaynak
Birincil kaynaklar, olayın/konunun yaşandığı tarihteki kaynaklardır. Somut bir örnek üzerinden gidelim ve Osmanlı'nın kuruluşunu baz alalım. O dönemin tarihçileri ve devlet arşivleri araştırılır. Bir de ikincil kaynaklar vardır. Bu kaynaklar olayın yaşandığı tarihlerde yazılan birincil kaynaklara bakılarak elde edilen verilerdir yani ikincil kaynaklar birincil kaynaklara bağlı olarak geliştirilir.
Şimdi bu bilgiler ışığında Kur'an ve hadise (dinin kaynağına) bakalım. Kur'an, İslam'ın ana kaynağıdır. Peygambere vahyedildiği için peygamberin yaşamı da bu konuda birincil kaynaktır. Fakat peygamber yaşamı boyunca sözlerini/hadisleri yazılı hale getirtmemiştir. Peygamberin ölümünden sonra ise sahabeler ve sonrasında devam eden nesiller aktarma üzerinden hadisleri yazılı hale getirmiştir. Tuhaf olan peygamberin yaşamına şahit olanlar yani sahabeler döneminden sonra yazıya geçirilen hadislerin hacim olarak çok daha fazla olması. Bir olayın kaynağından uzaklaştıkça nasıl olur da veriler azalacağına artar? (Peygamberin yaşamına şahit olandan nasıl daha fazla hadisi sonrakiler yazıya geçirir? Bunların ne kadarı uydurmadır? ) Hadisin uydurma olup olmadığını anlamının tek yolu Kur'an'a yani ana kaynağa başvurmaktır. Hal böyle iken bir mümini Kur'ancı etiketi ile aşağıladığını düşünen Müslümanlar, nasıl bir zihniyetin ürünüdür? Onlar Kur'ancı değil de Zeburcu mudur, İncilci midir, Tevratçı mıdır, yahut uyduruk şeyhlerin risalelerine mi taparlar? https://1000kitap.com/mehdikara59?