Bana doğru bir adım attı. “Beni can sıkıcı bulduğunu düşündüm.“
Bir adım daha. “Buluyorum,“ derken nefesim boğazıma takılıp kaldı. Edan’ın bakışları beni yakıp geçti ve sözlerime rağmen bedenim onun yaklaşmasına karşı alarma geçmemişti. “Çok can sıkıcı. Ve imkânsız.“
“Ve kibirli,“ diye mırıldandı Edan. Burunlarımız birbirine değdi.
“Kibirliyi unutmayalım lütfen.“
“Nasıl unuturum?“ Dedim soluksuzca.
Ayaklarımı yerden keserek beni kendine çekti ve öptü.

Sayfa 243Kitabı okudu
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.