Çalışma yaşamın temel ihtiyaçlarıyla bağlantılıdır. Kendi içinde bir amaç değil araç,hatta zorunlu bir araçtır,gereksinimleri tersyüz eden bir yaşama-aracıdır. Dolayısıyla,özgür bir adama layık değildir çalışmak. Soylu bir aileden gelen biri ihtiyaçlarını karşılamak için çalışmak zorunda bırakılsa,bunu gizlemek zorunda kalacaktır. Çalışma onun özgürlüğünü elinden alır. Boş zaman bütün kaygılardan,ihtiyaçlardan,zaruretlerden muaf olma durumudur. Bir insan ancak bu durumda insan olur.
Sayfa 95Kitabı okudu
·
143 görüntüleme
Schola olan boş zaman çalışmanın ve eylemsizliğin dışına düşer. Özel bir yetenektir ve belli bir eğitim gerektirir. Bir ''gevşeme'' veya ''kendini kapama'' uygulaması değildir. Theorein olarak, hakikati derin düşünceyle temaşa etme olarak düşünmenin temeli boş zamandır. Aziz Augustinus da boş zamanı(otium) edilgen ataletten şöyle ayırır: ''Boş zamanda tembel bir eylemsizlik değil, hakikatin araştırılması ve keşfedilmesi mutluluk vermelidir.'' Boş zaman yetisine sahip olmamak tam da bir atalet simgesidir. Boş zaman tembel bir eylemsizliğin komşusu değil, tam tersidir. Dağılmaya değil, toplanmaya hizmet eder. Bulunmak duyuların bir araya toplanmasını şart koşar.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.