Anne
''Ben onun ebedi çocuğu oldum, benim için üzülüyordu,ama bağlılığın, saygının tadını çıkarıyordu, benim minnetimin farkındaydı, bu kayıp anlarda kendi bencilliğine kızıyor, kimi zaman kendini suçlu hissediyordu: ''Seni yalnızca kendim için yetiştirdim, doymak bilmez bir anne olduğumu sanmıyordum ama seni sakatladım, zavallı çocuğum. Annenden daha fazla korumalıydın kendini, senin kötülüğünü istemesem de sana arzu ettiğim gibi tümüyle iyilik yapamadım ve istemeden kendimi düşündüm. Biraz daha kaba ol, biraz nankörlük beni teskin eder, özünde hepimiz korkunç bencilleriz...''
Sayfa 56Kitabı okudu
·
97 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.