"Yasımı tutacak biri. Kirletecekleri bir mezar istemiyorum."
"Peki." dedim. Gözlerimden yaşlar boşaldı. Geriye hiçbir iz kalmayacak.
Titredi. Gözkapakları kapandı.
"Bir daha," dedi. "Adımı bir daha söyle."
Kadimdi, biliyordum ama o an sadece bir çocuktu; çok zeki, gereğinden fazla güç bahşedilmiş, omuzlarına sonsuz bir yük yüklenmiş.
"Aleksander."
Gözleri kırpışarak kapandı. "Yalnız kalmama izin verme," diye mırıldandı. Sonra son nefesini verdi.