Biz vurmayı hep, fiziksel bir güç uygulamak gibi algılıyoruz ama bazı darbeler bir morluğun iyileşmesi gibi zamanla geçen izler bırakmıyor ne yazık ki... Farkında bile olmadığımız ölümcül darbelerimiz var...
Bir çocuğa olağanüstü imkanlar sağlayabiliriz, dilediğine erişme fırsatını bolca verebiliriz, fakat anlaşılma ve önemsenme ihtiyacını karşılayamazsak, kendisine ulaşmasını elinden almış oluruz.
Kendisine ulaşamayan çocuk, bunu başka yollarla yapmak isteyecektir. Bu yüzlerce yakıcı ışının çaprazlama bulunduğu bir yolda bütün bu ışınlara değmeden yürümesini beklemek gibidir.
Aslında bir annenin (-babanın) evladıyla arasındaki uçurum, kendisiyle arasındaki uçurumdur. Bu mesafe kapandıkça sağlıklı ilişkiler kurulabilir.
Ebru, Zeze olduğunu görebildiyse, kendisine kazasız belasız varmıştır diye düşünüyorum...
Üzüldüğüm ama çok istifade ettiğim bir incelemeydi Ahizer.
Gönlüne sağlık.