“Yüzeyden bakınca göremezsiniz. Dışarıdan bakınca çok
iyi bir yaşam sürüyor gibi görünüyorum. Ama biraz derin-
lere inerseniz, içimde koskoca bir ümitsizliğin hüküm sürdüğünü görürsünüz. Ne tür bir ümitsizlik diye mi soruyorsunuz? Şöyle diyelim: Zihnime sahip olamıyorum;
yabancı ve sefil düşünceler saldırıp zihnimi işgal ediyor. Sonuç olarak kendimi küçük görüyor, dürüstlüğümden kuşku duyuyorum. Karım ve çocuklarımla ilgileniyorum
ama onları sevmiyorum!