"Geceydi, küpeştede oturuyor, güvertede huzursuz gezinip duruyor, limandaki ışıklara bakıyordu... Birden bir sıtma nöbetine tutuldu sanki... Açlık sayıklamaları sanki... Açlık sayıklamaları, belleğini bir zamanlar nasıl bastırmışsa, yine öylesine güçlü, kuşatıyordu işte..."
" Bir büyülenmişlik içinde kağıtları üst üste yığıyor, görüntüler birbirini izliyordu... Kopenhag'da bir çatı altı odası kiraladı ve yazmaya devam etti... Yine aç kalıyor, ama bu sefer bunun neye yarayacağını, niçin olduğunu biliyordu: 
Açlık romanıydı yazdığı..."
Kitap hakkında hiç fikir sahip olmadan bile,
Behçet Necatigil 'in şu önsözleri bile yeterli bizi romanın içine alması için...
Knut Hamsun' ın yarı otobiyografik diyebileceğimiz bir eseri, kitapta kahramanın adını hemen hemen hiç göremememiz, birey üzerinden, toplumun geneline olan bir mesajı içeriyor diye düşünüyorum...
Dünyanın her yerinde yaşanan yoksulluk, yokluk, geçim derdi, gelir eşitsizliği, işsizlik, hukuksal adaletsizlikler bunların hepsi kapanmayan yaralar tamam, ama peki ya
<< açlık >> yazar bunu en derininde yaşayarak yazmış olması muazzam etkileyiciydi, çok farklı hissettirdi...
Kitabın içinde öyle mesajlar verdi ki, mesela yazar olma ideali onda öyle inanılmaz bir tutku ki; açlığı iliklerine kadar hissetmesine rağmen bir kuru ekmeğe bir mumu değişmedi...
Velhasıl kelam, insan her ne şartta olursa olsun idealleri uğruna, kişiliğinden, onurundan, dürüstlüğünden hiçbir şey kaybetmemeli...
Zaman kaybetmeden okunulması tavsiye edilir...
Açlık
Knut Hamsun
·
86 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.