Benzer acıları yaşayan insanlar birbirlerini tanırlar.
Ama belli etmezler tanıdıklarını.
Herhangi bir yerde karşılaşabilirler;
metroda, sokakta, cafede..
Sadece bir kez göz göze gelirler ve anlarlar.
Daha sonra bakmazlar birbirlerine;belki canları daha çok yanacağından,belki de buna hiç gerek olmadığından..
İlk bakışma aynı zamanda son bakışma olur.
Ama onlar tanırlar birbirlerini..
Muhtemelen o ortak acının müstehzi mahcubiyeti tekrar göz göze gelmelerine engel olur.
Ama tanırlar onlar birbirlerini; çaktırmadan kimselere, koruyup kollarlar.