Bir kitap okudu
256 syf.
10/10 puan verdi
·
34 saatte okudu
·
350 görüntüleme
"Diyorum ki resimde gerçekten ne görüyorsun?"
"Şey, bir bahçe, bulutlar ve bir de zenci kulübesi var."
"Kulübeyle ağaçların arasında pembe bir katır olduğunu görüyor musun?"
"Pembe bir katır mı?" Yargıç'ın mavi gözleri yuvalarından uğradı. "Yok, tabii ki hayır."
"O bir bulut aslında," dedi Jester. "Bana tam da gri yularlı pembe bir katır gibi görünüyor. Ve resmi bir kere bu şekilde gördüğüm için, bundan sonra başka türlü görmem mümkün değil."
"Ben görmüyorum."
"Görmemen mümkün değil, yukarı doğru dörtnala koşuyor - koca bir gök dolusu pembe katır."
Verily bir kase mısır muhallebisiyle içeri girdi: "Amanın, sizin neyiniz var? Yemeğinize dokunmamışsınız bile."
"Hayatım boyunca bu resmi tam da Sara halanın tasarladığı gibi gördüm. Ama bu yaz görmem gereken şeyi göremiyorum. Eskiden gördüğüm gibi görmeye çalışıyorum ama faydası yok. Hala pembe katırı görüyorum."
"Başın mı dönüyor kuzucuk?"
"Yoo, hayır. Sadece sana bu resmin bir çeşit ... sembol olduğunu anlatmaya çalışıyorum, evet sanırım böyle diyebiliriz. Hayatım boyunca bir şeyleri senin ve ailenin geri kalanının görmemi istediği gibi gördüm. Ve bu yaz birtakım şeyleri eskisi gibi görmüyorum; farklı duygularım, farklı düşüncelerim var."
"Bu çok doğal, oğlum." Yargıç'ın sesi güven veriyordu ama gözleri hala kaygılıydı.
"Bir sembol, " dedi J ester. Kelimeyi tekrarladı, çünkü okulda yazdığı kompozisyonlarda en sevdiği kelime bu olsa da ilk defa sözlü olarak kullanıyordu. "Bu yazın sembolü. Bir zamanlar diğer herkesle tamı tamına aynı fikirlere sahiptim. Ama şimdi kendi fikirlerim var." (Sf.31)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.