(ﻣﺰﻫّﺮ) sıf. (Ar. zehr “çiçek”ten tezhіr > müzehher) [Türkçe’de türetilmiştir] Çiçeklerle bezenmiş, çiçeklenmiş, çiçek açmış, çiçekli:
Bir türbe-i müzehher oldu emellerim (Hüseyin Sîret).
Bir âşiyân-ı müzehher ki pür-tuyûr u zılâl (Cenap Şahâbeddin).