Bir insanın en büyük acısı sessizliğidir. Orhan Kemal’in dediği gibi”GÜÇLÜ BİR HAFIZA AĞIR BİR CEZADIR. ” Tüm kapılar kapatıldı. Dışarısı çok sakin ama kimse kendi gürültüsünden duymaz seni. Tek başına gezer ruhun o ıslak sokaklarda. Kainat uyumuş. Tam çığlık atma vakti. Fakat sesini duyuramadığın için kısılmış sesin. Yol boyu yürürsün zifiri karanlıkta.
Sokağın ortasına geldiğinde tutmaz dizlerin. Çökersin olduğun yere.
Bakıyorsun gökyüzüne daha da sert çarpıyor yalnızlığı yüzüne.
Bir anlığına kapatıyorsun gözlerini. Çünkü bazı hislerin tarifi gözler açıkken anlaşılmaz. Beyazlar içinde bir el uzanıyor. Zifiri karanlık aydınlığa boğuluyor Sonra şu söz duyuluyor kulaklarında”Ben kırık kalpler deyim. ” Açılıyor gözlerin her defakinden daha iyi. Cemal Süreya’nin şu sözünü tekrarlıyor dilin”BANA SAĞIR OLANA DİLSİZİM BUNDAN SONRA”