Mehmed Uzun'un okuduğum ilk ve tek kitabı olduğu için eleştiride haksızlık etmek istemem ama kitapta gereksiz sevişme sahnelerinin ayrıntılarının verilmesine anlam veremedim. Yine bu kitapta Mader karakterine neden ihtiyaç duyulmuş hiç anlamış değilim. Baz'ın sarı saçlı kötü karakterli karısı(ona bir ad bile vermeye tenezzül etmemiş belli ki) Kerhane sahibi Mader kadar kadın olarak anlaşılmaya hakkı yok muydu. Ama Mader, Baz'a akıl veren bir filozof olmuş çıkmış. Ne de çok cintonik içirmiş kahramanlarına kitabın.
Kitabın şiirsel bir özelliği var kendini okutturan, ki eminim Kürtçe aslında daha zevkli olurdu okumak.
Baz ve Kevok'un kötü yazgılarını okuyunca gerilmemek mümkün değil. Ama karamsarlık aydınlığı sönükleştirir, umudu işlemek daha değerli olsa gerek.