Yakup Kadri Karaosmanoğlu nin okudugum ilk eseri.Kurtuluş savaşı yıllarında aydın-halk arasındaki derin uçurumu göstermek için yazılan bir kitap.Kurtuluş savaşı yıllarında sağ kolunu kaybeden Ahmet Celal isimli bir İstanbul subayının Anadolu'nun bir köyüne yerleşmesiyle başlıyor hikayemiz. Yakup Kadri; Anadolu'yu, Anadolu halkını, Ahmet Celal'i ve Milli Mücadele Dönemi'ni okura çok başarılı bir şekilde aktarıyor.Yazarin diline,uslubuna hayran kaldimm...Kitabin her satrini,her noktasini sevdim..Kitapta bahsedilen köy ve köylü o kadar geri kalmış, o kadar saf, cahil ki..... Atatürk ‘’En büyük savaş, cahilliğe karşı yapılan savaştır,’’ der. Neredeyse yüzyıl geçmesine rağmen hala cahillikle savaşıyor olmamız, milli bilinçten yoksun olmamız ne acı! Belki de Ahmet Celal haklıdır. Onların cehaletinden kendimizi sorumlu tutmalıyız.
Okumamış, görmemiş bilmiyor olmak başka Köylülerin savaş zamanı hiçbir şey olmuyor gibi yaşama tarzları, ülkede olup biteni hiç önemsemeyişleri.....cok Yaban geldi bana)
Kitapta anlatılanlar bugün bu topraklarda yaşamanın ne ağır bedellere mal olduğunu bana tekrar hatırlattı..(bizde savastan yeni ciktik,kitabin her cumlesi bana Karabagi goz onume getirdi)
Kesinlikle okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum......
