duygu: "Öğretmenin Ağıdı": Öğretmenin Ağıdı Her biri bir yerde kıvrılıp kaldılar Özgürce düşünmekti bütün suçları Yaklaştı sinsice, hain karaltılar Parlayıp söndü namluların uçları Her biri bir yerde kıvrılıp kaldılar Boylu boyunca devrildiler toprağa Sevecen gözleri açıktı çoğunun Yaşama doymamış gibiydiler daha Son verdi sonsuz düşlerine bir kurşun Boylu boyunca devrildiler...

Öğretmenin Ağıdı

Her biri bir yerde kıvrılıp kaldılar Özgürce düşünmekti bütün suçları Yaklaştı sinsice, hain karaltılar Parlayıp söndü namluların uçları Her biri bir yerde kıvrılıp kaldılar Boylu boyunca devrildiler toprağa Sevecen gözleri açıktı çoğunun Yaşama doymamış gibiydiler daha Son verdi sonsuz düşlerine bir kurşun Boylu boyunca devrildiler toprağa Göl oldu yer yer taptaze kanları Ne olup bittiğini anlayamadan Ve göremeden vurup da kaçanları Apaydınlık bir güne uyanamadan Göl oldu yer yer taptaze kanları Onlar da birer sevgili oğuldular Canıydılar bir babanın, bir annenin Büyüdüler onlar da baba oldular Yarından umutlu, kendilerinden emin Onlar da birer sevgili oğuldular Onların da bir küçük evleri vardı Her şeyiyle gösterişsiz, basit, sade Bahar gelince papatyalar açardı O bakımlı minicik bahçelerinde Onların da bir küçük evleri vardı Özgür yaşamak onların da hakkıydı Her insan gibi; ne eksik ne de fazla Ve aydınlatmak istediği halkıydı Ömür büyü çalışarak canla başla Özgür yaşamak onların da hakkıydı Onlar ki bizim öğretmenlerimizdi Neden yaşamalarını çok gördüler Başları dik, alınları tertemizdi Büyüktüler, ölünce daha da büyüdüler Onlar ki, bizim öğretmenlerimizdi Ulusça bir utancı paylaşıyoruz Suçumuz var hepsinin vuruluşlarda Ondan böyle başı eğik yaşıyoruz Öğretmenlere atılan her kurşunda Ulusça bir utancı paylaşıyoruz

Ümit Yaşar Oğuzcan //

Şiir Denizi 2 sayfa 554

198 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

duygu