“(Öteki) İlk önce benim keşfettiğim ve ortaya koyduğum en büyük, en önemli tip.” “Edebiyata bu fikirden daha ciddi bir katkım olmadı.” Dostoyevski’yi bu kadar iddialı konuşturan bu kitap ne yazık ki ileride kendisinin de kabul ettiği üzere okuyanlarda beklediği tepkiyi uyandırmamış. Aslında yukarıdaki alıntılara bakacak olursak yazarın kitabı değil karakteri ve fikri savunduğunu görürüz. Okumayanlarınız için söylüyorum: Hayır, kesinlikle kötü bir kitap değil. Sadece ilk defa denenen bir fikir olduğundan ve beynimiz aynı kişiden iki tane olabilmesini algılayamadığından yaşanan karışıklık kitabın anlaşılmamasına sebep olmuş. Ben okumaya başladığımda aklıma hemen “Dövüş Kulübü” filmi geldi. Fikir benziyordu ama kitabını okumadığımdan oraya pek giremeyeceğim. Romanımızın karakteri Jakov Petroviç Golyadkin kendisi dokuzuncu dereceden bir memur. Bu bilgiyi öğrendiğimde de aklıma hemen Gogol’ün “Bir Delinin Hatıra Defteri” geldi. Neyse biz kitabımıza dönelim. Bay Golyadkin; her şeyi etraflıca düşünen, insanların kendisiyle dalga geçtiğini sanan, kimseye güvenmeyen bir adam. Ayrıca doktora da gidiyor ama ona da tam anlamıyla güvenemiyor. Anlatmak istedikleri yerine saçma şeyler geveliyor, kendini küçük düşmüş hissediyor. Bir gün katılmak üzere gittiği bir yemekte yine kuruntuları yüzünden hakarete uğradığını, aşağılandığını düşünerekten kendini sokağa atıyor. Bir rus klasiği, Dostoyevski’nin de bahsetmeden geçmediği soğuk bir St. Petersburg gecesinde bir başına yürüyen kahramanımız kendini rahatsız hissediyor, izlenildiğini düşünüyor ve ürperiyor. Tam da bu sırada karşısında birini görüyor. Kendini. Ötekisini.

ÖtekiFyodor Dostoyevski · İletişim Yayınları · 201922,5bin okunma

·

112 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dostoyevski’nin günlüğü