Erhan: Işıkları söndürüyorum yavaş yavaş Serbest kalıyor benim dışımda herkes İsteyen öldürüyor beni İsteyen küfrediyor Rusya'ya Kaplanlar koşuyor miller boyunca Kızıl Ordu bırakmış şarkıları Sanki pazar değil bugün Tek bir şey var görebildiğim Boğulmak yeşil bir cehennemde Seçmek mi daha tehlikeli, boş vermek mi? Yalvarmak mı dönmemesi için...

Işıkları söndürüyorum yavaş yavaş Serbest kalıyor benim dışımda herkes İsteyen öldürüyor beni İsteyen küfrediyor Rusya'ya Kaplanlar koşuyor miller boyunca Kızıl Ordu bırakmış şarkıları Sanki pazar değil bugün Tek bir şey var görebildiğim Boğulmak yeşil bir cehennemde Seçmek mi daha tehlikeli, boş vermek mi? Yalvarmak mı dönmemesi için dünyaya? Çok mu geç kaldım? Silinmeyecek mi artık günahlarım? Yazmayacaklar mı öykümü? Değişmek istemiyorum diyorum gölgeye Beni kimse değiştiremeyecek diyorum Oysa çoktan beri dönüşmüştüm başka bir söküğe Kendi anımı bile yaşayamıyorum artık İsteyen vazgeçiyor, isteyen yok ediyor. Kimse yok ama, alıp götüren, Takip eden, gerçekten inanan. Yalanlar, kıtalar boyunca. Uzaklaşırken denizin kenarından Yalanlar söylüyor insanlar, İnandıkları yalanlar Ne kadar trajik olursa olsun, Ne kadar batıda olursa olsun savaş. Dönmemek üzere anlaştıysa da kırılanlar Ne diye kırılıyorsunuz allah aşkına? Ne kadar umutsuz olabilir ki insan Önünde daha binlerce yol var iken? Karanlıktan konuşuyorum artık Balinaların karnından Öldüm evet, ama farklı bir şekilde Boynum bile kırılmadı, Yılan da sokmadı, Kıramadınız beni, tek hamlede yutuldum, Kusura bakmayın Şarkımı söylüyorum buradan Akustik hiç olmadığı kadar muazzam İnsanlar hiç olmadığı kadar yılışık Yakından takip ediyorum kovulduğum dünyayı Işıklar sönmüş Ziyafet başlamış hunharca Fırsat kolluyor tüm arkadaşlar Fark edilmeden yemek için birbirini Herkes farklı bir kıyafete bürünmüş Unutmaya programlanmış zihinler Nereye kayboldu peki onca zaman? O güzel sabahlar, öğlen ve akşamlar? Çok mu şanslıydım yardım ederken? Anlamamak mıydı tek şansım yoksa? İlerliyorum karanlıkta Korkuyorum ardıma bakmaya Orpheus gibi Kaybolmuş bir amaç uğruna Yapılan, yazılan onca şey Olsun, bir kişi bile özgürse artık Gerek yok diyor sevmeye gökyüzünden Gerek yok artık yürümeye Anladım diyorum bile bile Özgürlüğün göreceliliğini Aldığım nefes bile bana ait değilken Açıklamaya da gerek yok zaten Bilmeme de gerek yok Ölmek yeterli gece yarısından sonra Maskelerin üstüne çizdiğimiz Samimiyetsiz suratlar kaybolduğunda Artık açmıyorum odanın kapısını Işığı da kapattım zaten

··

624 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Erhan