...Yoldaş başkan kaşlarını kaldırıp onlara baktı fakat hiçbir şey söylemedi. Doğruca evine gitti, iki gün boyunca da dışarı çıkmadı. Üçüncü gün çapasını aldı ve tarlalara döndü. Yüzündeki şişlikler epeyce inmişti. Tarlaya geldiğinde herkes etrafını sardı ve onu soru yağmuruna tuttu. Hâlâ ağrısı olup olmadığını sorduklarında başını salladı. "Acı çekmek o kadar kötü değil de, lanet herifler uyumama izin vermediler. Bu en büyük işkenceydi." Yüzünden yaşlar süzülürken Yoldaş Başkan devam etti: "Nihayet kimin ne olduğunu anladım. Ben size her zaman kendi çocuklarım gibi sahip çıktım, ama benim başım derde girince yanımda sadece şansım vardı. Hiçbiriniz yardım etmeye çalışmadınız."
Sayfa 172 - jaguarKitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.