Bir insanın yerini başka birinin almasının olanaksızlığı anlaşıldığında, varoluşa ve yaşama devam etmesi büyük bir sorumluluk halini alıyordu. kendisini özlemle bekleyen bir insana veya bitmemiş bir çalışmaya karşı sorumluluğunu fark eden bir insan yaşamını asla çöpe atmıyordu. varoluşunun "neden"ini bildiği için tüm" nasıl"lara katlanır hale geliyordu.