Aynı Sınıf Mücadelesinin Ebedi Dönüşü
Beyaz liberal kültürel temellüklerle muhakkak ki savaşmalıyız fakat bunu kültürel mübadeleye dengesizlik getirdikleri için yapmamalıyız - özgürleşme mücadelesini yürütürken onun kilit boyutunu yok saydıkları ve onu etkisizleştirdikleri için savaşmalıyız onlarla. Aynısı feminist mücadele için de geçerlidir. Son birkaç on yılda bilhassa Amerika'da “neo-liberal feminizm” olarak adlandırmadan edemediğimiz bir feminizm biçimi yükseldi; bu feminizmin üç ana özelliği şöyle: 1) inatla süregiden toplumsal cinsiyet eşitsizliğini bireyselleştirmek (günümüzde toplumsal cinsiyet eşitsizliği sistematik değil, genellikle bireysel seçimlerin bir sonucudur, dolayısıyla yapısal analize ve geniş toplumsal değişimlere gerek yoktur); 2) siyasi tepkileri özelleştirmek (çözümler bireysel olmak zorundadır); 3) kapitalizm vasıtasıyla özgürleşmek (kadınlar serbest piyasa vasıtasıyla toplumsal cinsiyet eşitliğine erişebilir ve onu teminat altına alabilir: “Feminist, bir girişimcidir, erkeklerle yan yana rekabet edebilir, piyasada kazanabilir veya kaybedebilir.” Bu yaklaşımın cazibesi, aynı zamanda vaat ettiği hazlardan da kaynaklanır: Çatışmadan (örgütlü politik mücadele) kaçınmanın, tüketmenin keyfine bakmanın, finansal başarının hazzı gibi. Burada karşımızdaki şey, feminizmin farklı bir eşdeğerlikler zinciri dahil edildiği hegemonyacı yeniden ifadesinin (rearticulation) ibretlik bir örneği değil midir? Bu yeniden ifade süreci açıksa ve en nihayetinde olumsalsa, neo-liberal feminizmin, kadın özgürleşmesini bütün sömürülenlerin evrensel özgürleşmesine bağlayan “gerçek” feminizme "ihanet” ettiğini öne süremeyiz. O hâlde bu feminizm, kendisini yeni suretlere dönüştüren bir somut evrensellik midir ve bu somut evrensellikte, radikal veya burjuva feminizmleri arasında eleştirel bir ayrım yapmayıp farklı feminizmleri her biri yeni içerik sunan, siyasal usuller için yeni alanlar açan ve bir yandan da belirli sınırlara işaret eden belirli duraklar olarak görmemiz mi gerekir? Böyle değilse, bunun sebebi tam olarak nedir? Sebebi, sınıf mücadelesinin yegâne evrensel antagonizma olmasıdır, toplumsal yapının tamamını baştan uca kesen bir antagonizma, başka tüm antagonizmalara gölgesini düşüren imkânsız/gerçektir o.
Sayfa 159 - Eksik Parça YayınlarıKitabı okudu
·
229 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.