Ey rahip, bana başka dünyalarda başka hayatlar; daha güzel. daha huzurlu, daha ışık dolu bir hayat vadetmen nafile. Înanmıyorum buna. Senin dünyaların hakkında hiçbir şey bilmiyorum, senin mutluluğunu tanımak istemiyorum. Ben bu dünyayı, bu yeryüzünü, bu çirkin, sıkıntılı ve karamsar hayatı tanıyorum ve sonsuza dek bunu istiyor, arzuluyor ve talep ediyorum. Ben tamı tamına kendi uğursuz, sıkıntılı, melankolik, mutsuz hayatımı, bu acı dolu hayatımı istiyorum. Yeter ki pencerenin yarısından gökyüzünü göreyim, yeter ki bir bahar sabahı bir kuşun ötüşünü duyayım, yeter ki bir çocuğun ve bir kadının gülüşünü göreyim, yeter ki beni sevenlere birkaç kelime yazabileyim, yeter ki ağustos ay ışığıyla aydınlanan duvarda bir ağacın huzursuz gölgesini takip edebileyim.
Sayfa 240
··
172 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.