Freud, ayıplarımız için bizi azarlayan ahlak duygusunun yani sůper egonun, ölūm gūdūsůyle bağlantılı olduğunu söyler. Hatta süper egoyu "saf bir ölüm gūdůsů kūltürů" diye tanımlar. Süper ego kusurlarımız için bizi ayıplarken, içimizi tuka basa ölûmcül bir suçluluk kültürûyle doldurur. Yine de, (mazoşist canlılar olduğumuzdan) süper egonun azarlarından keyif alır, her kabahatimizde sapkın bir mutluluk kaynağı bulduğumuz için zincirlerimizi bağrnmıza basarız. Ve bu da kendimizi daha suçlu hissetmemize yol açar. Bu ek suçluluk süper egonun alicenap terôrünů daha da kindar bir güç olarak tepemize çöreklendirir ve sonuçta kendimizi daha da suçlu ve sonra daha da mutlu hissederiz ve işler boyle sürer
gider. Suç ve ayıp veya "yasa" ve arzudan oluşan bir kısırdöngůye kısılıp kalırız. Bu acımasız "yasa"yı yatıştırmaya çalıştikça kendimizi daha çok parçalamaya meylederiz.
Sayfa 98Kitabı okudu
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.