(Kendi kitabımdır.) Ağırlığı o yönde olduğu için bir korku kitabı olduğunu rahatlıkla söyleyebileceğim bir kitap, fantastik korku türünde bir kitap olduğunu. Lakin sadece bununla biten bir kitap da değil. Aynı zamanda psikolojik unsurların da korku ögeleri kadar baskın olduğu, bilim kurguya da çokça yer vermiş olduğum bir eser. Fakat günün sonunda genel olarak devasa, geniş bir distopya. Müdavimi olduğum tüm türleri bir araya getirerek tek bir türün mensubu olmayan, çoklu türlerle bezenmiş olan bir eser ortaya koymak istedim. Korku denildiğinde de akla gelen türlerin hiçbirine ait olmamasını uğraştığım bir roman. Yani korku söz konusu olduğunda şu ana kadar kullanılmış olan hiçbir materyali, hiçbir konuyu kullanmadım. Kitabımda kurt adamlardan, vampirlerden, zombilerden, cinlerden, perilerden ya da şeytanlardan bahsetmiyorum. Bunlara ait tek bir cümle dahi bulunmamakta. Korku olarak bu tür ögeleri kullanmakta herhangi bir sakınca olduğundan değil tabii ki. Yalnızca ben onları seçmedim. Tam tersi, kitabımda şu ana kadar söz konusu korku olduğunda asla kullanılmamış bir ögeyi kullanıyorum. Tıpkı kitabımın isminden de ipucu olarak anlaşılabileceği üzere, her şeyin başlangıcı olan, gezegenimizi çoğu gezegenden farklı kılan, hayatın özünü, suyunu kullanıyorum. Evet, benim kitabımda gerçekleşmekte olan, kitabımın ''korku'' kitabı olarak anılmasına sebebiyet veren tüm olaylar ''su'' yoluyla gerçekleşiyor. Böyle söylendiğinde ise insan, bir kişinin ''su'' ile ne kadar dehşet verici şeyler ortaya koyabileceğini merak ediyor tabii. Lakin işte burada da kitabımın bilim kurgu kısmı devreye giriyor. Kısacası tek bir türün mensubu olmayan, aslında direkt olarak ''korku'' kitabı olarak nitelendirebileceğimiz bir kitap da olmayan; hayatın çarpık düzenini ve bizlerin ne kadar yozlaşabileceğini eleştiren fakat bunu insanların psikolojileriyle oynayarak dehşet verici bir yolla yapan, distopik bir bilim kurgu diyebiliriz. Kitabın vermek istediği asıl mesaj bizlerin kendilerimiz için ne kadar ileri gidebileceği. Yani arzularımız, hayallerimiz için ne kadar ileri gidebileceğimiz ve bunu yaparken de çevremizdeki insanlara, hayvanlara, hatta tüm canlılara; doğaya, ayak bastığımız topraklara, kendi öz gezegenimize ne kadar kayıtsız kalabileceğimizle ilgili. Sınırlarımızın olmamasıyla, yaptığımız ve de yapıyor olduğumuz şeylerle bazı çizgileri her geçen gün nasıl da aştığımızla ve hâlâ da nasıl aşıyor olduğumuzla. Hiç kimsenin masum ve de suçsuz olmadığı bir hikâye benimkisi, aslında bir hikâye de değil, tamamıyla gerçekler. Zaten kitabımı ''korku'' kitabı yapan da bu ya. Günümüzdeki gündelik hayatının gerçeklerinin ne kadar yozlaştığının, günümüzün çarpık gerçeğinin ne kadar ''korkunç'' bir hâl aldığının bir simgesi, göstergesi, bir aynası. Vermek istediği mesaj da tam anlamıyla bu. Gözlerimizi kapadığımız bazı gerçeklerle bizi yüzleştirmek. Ve bu gerçeklere gözlerimizi kapayabilmek için neler yapabileceğimizi, potansiyelimizi aşarak ne kadar ileri gidebileceğimizi ve bunu yaparak da çevremizdeki her şeyin, kelimenin tam anlamıyla her şeyin sınırlarını ne kadar zorlayabileceğimizi göstermek. Arka kapak: ''Derler ki her şeyin sonunda daima yeni bir başlangıç bulurmuşuz. Ne kadar düşünürsem düşüneyim yaşamayı asla beklemeyeceğim olaylarla çevrelenmiş durumdayım. Öyle ki evden dışarı adımımı atmaya dahi çekiniyorum. Gerçi evimde bile güvende değilim artık, hiçbir yerde değilim. Hiçbirimiz değiliz. Zincirlerini koparamadığımız bir ıstırap haline gelen karanlığın neler sakladığını kendi gözlerimle gördüm. Bütün bunların sorumlusu biz miyiz, yoksa onlar mı bilemiyorum. Tek bildiğim bir kere daha o uçsuz bucaksız karanlıkla, ayak bastığımız toprakların yolları kesişmiş durumda. Sonu olmayan dehşetin katlanılamaz kokusu yeniden rüzgarlarımızda sürükleniyor. İnsanlar ise rehberlik ve sabır için dua ediyorlar. Halbuki hızlı bir ölümün merhameti için dua etmeliler.''

BaşlangıçAytuğ Tunç Deveci · İkinci Adam Yayınları · 202257 okunma

·

87 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aytuğ Tunç Deveci