Niyedir bilinmez, son zamanlarda neredeyse her alanda bir nostalji özlemi yaşanmakta: Gerek edebiyat, gerek müzik gibi alanlarda insanlar yeniye değil de eskiye yönelme eğliminde şu günlerde. Okur, dinleyici, tüketici, izleyici vs. neyi tercih ediyorsa da yazar, çizer, yani sanatçı da onu veriyor hâliyle. Eh, insanlar geçmişte arayınca kültürlerini ve fikirlerini yansıtan kitapları, sanat genişlemekte ve yayılmakta zorluk çekiyor sanki. Bir yazar çıkıp eserini yayımlamaya çekiniyor yâhut tutmuyor, bir müzik diğerine benzeme çabasıyla özgünlüğünü yitiriyor.
Tabii, bu sözlerim değerlerimizi bırakmayı önerdiğimden veya bunlara karşı çıktığımdan değil fakat yeniliklere olan önyargı arttıkça, sanırım ne sanatçı ne de sanatsever bundan haz duyabiliyor. Günümüzde sanat için sanat yapan eser yaratıcısı o kadar azaldı ki, herhangi bir alanda, şu dönemde, özgün bir yapıt görmek insanı şaşırtıyor.
İnsan çağ atladıkça teknoloji ve gelecek ile ilgili birikimler elde etse de, kültürünü ve sanatını yokuştan aşağı bırakıyor adeta..