Ne kadar etkileyici bir inceleme olmuş.Tezer Özlü’de kendime rastladım sanırım,içim dolarak okudum. “Sen sadece biraz olsun huzur bulabilmek, kendinle baş başa kalabilmek istedin bu canı çıkasıca dünyada.” demişsiniz.Ne de güzel söylemişsiniz.Ve Tezer Özlü gibi ben de gitmek istedim,gittim de ama bilmedim ki kaçtığım şeyleri sırtımda götürmüşüm ve gittikçe ağırlaşacakmış.İsteğim;bildiğim insanlardan,yerlerden,yaşadıklarımdan kaçmak,kaybolmakken asıl en çok onlara tutunacakmışım…
Emeğinize sağlık,uzun ama nasıl bittiğini anlamadığım dokunaklı bir incelemeydi.