KULPU KIRIK GÖKYÜZÜ
Sırtım ağrıyor Tanrım!
Annemin naftalin kokulu, saten, gülkurusu yastıkları gibiyim.
Durgun, düşünceli bir köşede sıramı bekliyorum. Hava çok gri; ama kasvet yok içimde. Hatta birazdan güneş çıkacağına dair umutlarım var.
Kubbeli bir rüyanın asma katından göğe uğurlanmış hülyalar
gibi, küçük, kâğıttan gemileri uğurlayarak, ardımda bıraktığım
denizler pek dalgalı.
Ama yine de söyler misin
Kaç çeşit gökyüzü var Tanrım
Kaçının kulpu kırık,
Kaçı kaldı elimde!
Hikmetinden sual olunmaz da
Biraz daha özenemez misin!
Sayfa 42 - Anatolıa Yay.
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.