Nuh dışarı çıktı. Sahte Nuh. Kendini Nuh sanan, Nuhluğu kendine yakıştıran. (Hayvanları mı, insanları mi kurtaracaksın sen? Hangi tufandan?)
Sen, söyle, nasıl sürdürmek yaşamı?
Cevabı verdim.
Korkusuzca.
Nuh gibi değil, Nuh' 'un ağzından değil. Kendimce. Ve sessizce
(Bağırsaydım da bir sey değişmeyecekti, dağlarda yansıyan sesim verecekti cevabı.) işte verilen iki sesli cevap:
Burda ancak varolmayanı, ama varolması gerekeni yaratarak karşı koyabilirsin.
Neye karşı koymak?
Yokluğa.
Anlamsızlığa.
Geçmişine.
Ne geçmişi? Geçmişimi ansımıyorum bile.
Tufan öncesindeki geçmişin mi? Onu ansımasan da olur.
Hiçbir gereği yok bunun. Burda yaratılması gereken bir karşıkoyuş. Ancak bununla bulabilirsin çıkış yolunu. Nuh da öyle
buldu:
Tufansa tufan, kabul, dedi Nuh.
·
94 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.