Hayatın sorusuna cevap arayışım sırasında, ormanda yolunu şaşırmış bir insanın hissettiği duygunun aynısını hissediyordum.
Bu insan aydınlık bir yere giriyor, bir ağaca tırmanıyor ve sınırsız bir mekanı açıkça görüyor. Ama şunu da görüyor ki, orada hiçbir yerde bir tane bile ev yok ve olamaz da. Sonra bir çalılığa giriyor ve karanlığı görüyor, burada da hiç ama hiçbir ev yok.
İşte ben de böyle, beşeri bilimlerin ormanında, matematik ve tecrübi ilimlerin beni uzaklara baktıran ama o taraflarda ev görünmeyen aydınlık yerleriyle, nazari bilimlerin uğraştıkça durmadan karanlığa daldığım ve çıkış yolu olmadığına kanaat getirdiğim karanlığı arasında dolaşıp duruyordum.
Sayfa 39Kitabı okudu
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.