Çivril'de bu son gecem. Bir daha gelir miyim onu da bilmem. Ama bu güzel Anadolu'nun bu güzel yerini ikinci defa görmek, o sıcakkanlı insanlarıyla bir arada olmak ruhumu dinginleştirdi. Öyle ki insan burda derdi, kederi, dünyalık her şeyi unutuyor kendini doğanın akışına bırakıyor. Buradaki o güzel anları bu güzel doğayı bin tane kitaba değişmem. Her insanın öğrenme metodu başkadır herkesin isteği arzusu başkadır. Benim tek öğrenme metodum yada isteğim arzum : Böyle Anadolu'nun her yerine gidip böyle ücra köşelerinde yada huzurun, samimeyitin olduğu yerlerde oradaki insanlarla konuşup onlardan bir şeyler almak onların hikayelerini dinlemek onların samimiyetlerine şahit olmak onlarla o samimiyeti yaşamak istiyorum. Bu ne kadar gerçek olur bilemem ömrüm de yeter mi bilmiyorum ama inanıyorum ki bir gün olacak İnşaAllah olur da.