"Santiago Nasar, öldürüleceği gün, piskoposun geldiği vapuru beklemek için sabah beş buçukta kalkmıştı." Kitabın giriş cümlesini okur okumaz yazarın cesaretine hayran kaldım. Çünkü yazar en son söylenecek şeyi en önce söylemişti. Bütün herkes Santiago Nasar'ın öldürüleceğini biliyordu fakat cinayete engel olmak için hiç kimse bir çaba göstermiyordu. (Gerçi sütçü kadına haksızlık etmek istemem.) Herkes adım adım gelen cinayete seyirci kaldı, duymazlıktan ve görmezlikten geldi. Yetkililer bile umursamaz davrandılar. Çünkü herkes cinayeti bir yönüyle hakli görüyordu. Çok hassas bir konu vardı ortada: namus meselesi. Cinayeti işleyen ikiz kardeşler bile cinayeti gerçekleştirmek için ayak diremek niyetindeydiler. Ama toplum; duyarsızlığın, gamsızlığın, bana neciliğin zirvesini yaşıyordu. Kimse onları gerçekten durdurmaya çalışmadı. Oysa ki bazen insan durdurulmak ister: "Vicario kardeşlerin aldıkları kararı yerine getirmek kaygısından çok kendilerine engel olabilecek birini bulmak telaşı içinde olduklarına kesinlikle inanmıştı."

Kırmızı PazartesiGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 198534 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Masal Kitap