Mevlâna ölüm döşeğinde şu harikulâde gazelini söylemiştir: "Git başını yastığa koy, beni yalnız bırak. Geceleri dönüp dolaşan, şu harap olan beni terk et! Biz geceleri sabahlara kadar sevda dalgaları arasında çırpınıp durmaktayız.
İstersen gel, lütfet bize... İstersen git, cefa et!... Güzeller şahına vefa vacip değildir. Ey yüzü sararmış âşık! Sen sabret, sen vefalı ol!.. Bu öyle bir dert ki buna ölümden başka çare yok!"
Sayfa 92 - Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları, Baskı 2003Kitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.