Zor. Leyla, çok zor. Ya nasıl anlatacağım hiç bilmiyorum. Ama başka bir yolu yok bunun. İnsanın söylemek isteyip de hani söyleyemediği sözler vardır ya. Böyle bir, böyle bir kanser gibi hani. Büyüdükçe büyüyor, büyüdükçe büyüyor anladın mı? Büyüdükçe büyüyor işte. Seni gördükten sonra Leyla, sen öyle büyüdün ki içimde her yanım sen oldu. Anlıyor musun? Sonra ben sensiz olamadığımı anladım. Yalanlar söyledim sana. Bir sürü yalan söyledim sana, evet. Yalanlar öyle büyüdü ki kaçıp gideceğinden korktum. Hep böyle bir korku vardı içimde. İşte sen içimdeki o korkuydun Leyla. Senin yanında mutsuz olmaya bile hazırdım ben. Hani dünyaları verseler, anladın mı, dünyaları verseler vazgeçmem derler ya.. Öyle olmuyormuş işte o kadar basit değilmiş Leyla. Birinin çıkıp başkalarını da düşünmesi gerekebiliyormuş yani anladın mı? Onların mutluluğunu, sevgilerini, acılarını ne bileyim. Bazen sevmek Leyla, fedakarlık yapmayı gerektirebiliyormuş. Anlıyor musun? Ben seni hep beklerim. Bir saat de beklerim bir ömür boyu da beklerim.
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.