Huzursuz vakitler mermiler sürüyor namluya
Gülüşler çaresiz sessiz sessiz siper duruyor karanlığa
Ölüm saatlerin korkusundan sığınıyorum kucağına
Alnıma yazılan gerçekler dünden hazır gerçekleşmeye
Ve
Sayfalar yırtılmış
Kalemler kırılmış
Şiirler durmuş uçurumun kenarında
Vurulan hangi gece beni anlamlandıracak
Hangi dağ etekleri mezarı olacak düşen bedenimin
Ve bitti
Bir şiir daha bitti
Bir çocuk gülmeden
Bir bebek doğmadan