Orada… Daima… Gökyüzü ya da başka boyutların görünmez bir katmanında, yan yana, iç içe, iyilik ve adı konmamış bir huzurla harçlanmış biçimde, bilmekten öte hissetmekle gidilen bir yerde. Enstrümanların adı bilinmese de hayatta ilk kez duyulan klasik müzikten sulanan gözlerin yağmur damlası olup ışığı yedi renge böldüğü bir yerde… Cehalet ve bilgeliğin hiçbir anlam ifade etmediği bir yerde… Oğuz Atay nerede duruyorsa, orada… Tutunamayıp nereye düştüyse orada… Belki de düşmeyip yerçekiminden muaf olduğunu fark ettiği anda… Tutunarak değil uçuşarak gittiği yerde…
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.