Ecce Homo Kişi Nasıl Olduğu Şeye Dönüşür Nietzsche Kitabı bitirdim. Son sayfaları okumuş olmak için okuduğumu itiraf edebilirim Nietzsche'nin görüşlerini anlamakta zorlandım, anlamadım da diyebilirim. Kendisi de çok anlaşılmayı beklemiyor zaten. Kitabı kendisinden 150 yıl sonrasına yazmış. Öldükten sonra anlaşılacağıni düşünüyor. Daha öncesinde okuduğum *Nietzsche Ağladığında* kitabında bu kitaptaki görüşleri işlenmiş. O kitaptan da yararlanılabilir. Kitabın içindekiler bölümünde birkaç başlık yazayım da okumak isteyenler ne ile karşılaşacak hazır olsun. Neden Böyle Bilgeyim? Neden Böyle Akıllıyım? Neden Böyle iyi kitaplar yazıyorum? Alıntılar... Dirayetli İnsan Kimdir? Hem, dirayet dediğimiz şey aslında nereden anlaşılır ki! Dirayetli insan duyularımıza hoş gelir; öyle bir ağaçtan yontulmuştur ki hem sert, hem körpe hem de güzel kokuludur. Kendine yarayan şeyden tat alır yalnızca; yarayış sınırı aşıldı mı beğenisi de biter, hoşlanması da... Zararlı olanın ilacını tahmin eder; kötü rastlantıları kendi yararına kullanmasını bilir; onu öldürmeyen şey güçlendirir. Gördüğü, işittiği, deneyimlediği her şeyden içgüdüsel olarak kendi payını çıkarır. Seçici bir ilkedir, pek çok şeyi geri çevirir. İster kitaplarla, ister insanlarla ya da yaşam alanıyla, hep kendi çevresin dedir. Seçer, izin verir, güvenir ve böylece onurlandırır. Her türlü uyarana karşı yavaşlıkla, uzun bir temkinin ve arzulanan bir gururun içine işlediği o ağırlıkla yaklaşır. Gelmekte olanı önce gözden geçirir; ona karşı koymayı düşünmez bile. Ne "şanssızlığa" ne de "suça" inanır: Hem kendisiyle hem de başkalarıyla başeder; unutmasını bilir. Öylesine güçlüdür ki her şey onun iyiliğine çalışmak zorunda kalır. Ecce Homo, Friedrich Nietzsche Sayfa 16 Yalnızlığıma ihtiyaç duyarım; yalnızlık, yani iyileşme, kendine dönüş, şen, ferah, yumuşacık bir havayı solumak... (S.24) Bizler, hakikate ulaşmak için hala dolambaçlı yolları seçeriz. (S.44) Tavırdaki etkileyicilik büyüklükten gelmez; tavra gerek duyan genellikle sahtedir. Göz alıcı insanlardan sakının! (S.45) Büyük ödevleri yerine getirmenin oyundan başka bir yolunu bilmiyorum: bü yüklüğün belirtisidir bu, ana koşullarından biridir. En ufak bir zorlama, asık bir yüz, ses tonunda en küçük bir sertlik, hepsi bi rer itirazdır bir insanın kişiliğine; en az bir o kadar da eserine karşı!... Sinirleri alınmış olmalı insanın... (S.46) Yalnızlıktan mustarip olmak da bir itirazdır, ben her zaman cokluktan mustarip oldum. S.46 Bir insanın büyüklüğü için benim tarifim "amor fati"dir (yazgını sev!); insanın hiçbir şeyi geçmişte, gelecekte, sonsuza dek başka türlü istememesidir. Zorunlu olana ne yalnızca katlanmak, ne de gizlemek onu -her türlü idealizm zorunluluğa karşı aldatmacadır-, iş onu sevmekte... (S.46)

Ecce HomoFriedrich Nietzsche · Remzi Kitabevi · 20189,9bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

102 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatih Tosun