Dildeki fakirleşme, evvelemirde zihin dünyamızın daralmasının bir sonucudur. Sadeleştirme ve basitleştirme adına dilimize yapılan her müdahale, düşünce dünyamızdan bir kavramı, kelimeyi, fikri, imgeyi ve meseli tard etmektir. Kurak bir düşünce ikliminde varlıkların anlamını ve varoluş sebebimizi kavramamız ise elbette mümkün değildir. Mesele basit bir dilbilim meselesi değildir. Mesele, "düşünen canlı" (hayvan-ı nâtık) olan insanın kendini bilme ve bulma meselesidir. Bu canlının elindeki linguistik araç seti ne kadar zenginse, hakikatin farklı veçhelerine ve merteleberine ulaşması da o kadar mümkün hâle gelir. Fakir bir dille zengin bir düşünce dünyası kuramayız. Dil ve düşünce dünyamız eş zamanlı olarak fakirleştiğinde başkalarının kavram ve tasavvur dünyasının esiri oluruz. Düşünmek, bu esaretten kurtulmaktır.
Sayfa 31 - 32
··
106 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.