Fonetik paranoya.
Seslerden çıldırıyorum. Ellerimle kapatıyorum kulaklarımı yatakta kıvranarak. Yetmiyor! Yastığı başıma bastırıyorum. Sıkıştırıyorum kafamı yatak ile yastığın arasına. Ama gitmiyor sesler. Yeni doğan çocukların ağlamaları, mayına basan askerin çığlığı, taksi çağıran kadının bağırışı... Düşüncelerimi bile duyamaz oluyorum. O kadar çok ses var ki!
Sayfa 105 - Doğan Kitap, 52. baskı, 2016Kitabı okudu
··
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.