''...yola koyuldum. Göster kendini dedim. Yalnız, aptallığın gereği yok! Vicdan mı dedin? Delilik etme, bu yoksulluğunda vicdan senin neyine? Karnın aç, çok aç ve sen ilk defa önemli ve zorunlu bir şey istemeye gidiyorsun. Fakat başını omzuna yatırman, sözlerini dokunaklı söylemen şart. Yapamaz mısın? Yapamazsan seninle bir adım bile atmayacağımı bilirsin. Sonra şu da var: Yoldan çıkmışsın, geceleri karanlığın güçleriyle boğuşuyorsun; açsın, ekmeksizsin, susuzsun, sütün şarabın yok! Bak ne hallere düştün. Kaldın karanlıklarda, lambanda bir damla yağın yok! Fakat Tanrı'nın keremine inanıyorsun, imanını yitirmedin henüz, hamdolsun! Tanrı'nın keremine bu kadar inandığına göre, ellerini kavuşturmalı, bir şeytan gibi olmalısın. Dünyaya gelince, her çeşit dünyalıktan nefret etmen gerekir. Dua kitabı ise, o da başka, dua kitabı bir iki kronluk bir anıdır...''
Sayfa 70 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
·
121 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.