Pazar sabahı hasta numarası yaptım, çünkü biraz daha uyumak istiyordum. Bana sayısız tavsiyede bulunduktan sonra gittiler.
Hemen kalktım kahvaltı hazırlarken Raphael dinlemek için teybi açtım. Ne yazık ki bir an boş bulunup kayıt tuşuna bastım. Tam da QUE SABE NADİE şarkının nakaratında bandı bozmuştum.
Kahroldum. Biraz düşündükten sonra tek çözüm yolunun nakaratın üstüne şarkı söylemek olduğuna karar verdim ve böylece sesimi mümkün olduğunca benzetmeye çalışarak sözleri prova ettim. Sonunda kaydetmeye karar verdim, kaydı birkaç kez dinledikten sonra kendimi bağışlatacak kadar makul bir sonuç ilan ettiğime ikna oldum, ama o saniyelerde arka planda müzik olmaması beni endişelendiriyordu.
Araba ile yola çıktığımızda babam Raphael’in sesinin ne kadar iyi olduğunu kanıtlamak için kaseti koymaya karar verdi, sıra QUE SABE NAİDE ye geldiğinde ikinci bir plan uydurmam gerekti, şarkıya başından itibaren çok yüksek sesle eşlik edecektim, böylece nakarat bölümüne gelince benim sesimin daha gür çıkacağını hesaplamıştım.
Beni azarladılar, çünkü şarkıyı avaz avaz söylüyordum ama kasetin başına gelenleri fark etmediler.
Bir gün evin bahçesinde tam kaseti gömmek için gül ağacının yanına küçük bir çukur kazıyorken enselendim.
Tek çare, tüm olanı biteni anlatmaktı. Çok güldüler, hatta şarkıyı birkaç kez dinlediler.
Ama gece odama gelip bana bir hafta sokağa çıkama yasağı verdiler.
Bu kadar çok güldükten sonra bana neden ceza veriyorsunuz diye sordum. Babam çünkü yalan söyledin dedi.
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.