Hakkında
1975’te Şili’de doğdu. İspanyol edebiyatı ve filoloji okudu. Etkilendiği yazarlar arasında José Santos González Vera ile Juan Emar’ı sayan Zambra, ilk romanı Bonzai (2006) ile çeşitli ödüller kazandı. Cristián Jiménez tarafından 2011’de sinemaya uyarlanan Bonzai Cannes Film Festivali’nde ve İstanbul Film Festivali’nde gösterildi. Belgelerim’de yer alan “Aile Hayatı” öyküsü de Cristián Jiménez ile Alicia Scherson tarafından Vida de familia (2017) adıyla sinemaya, Soru Kitapçığı adlı kitabıysa Felipe Hirsch tarafından Democracia (Demokrasi) başlığıyla tiyatroya uyarlandı. 2010 yılında Granta’nın İspanyolca yazan en iyi yirmi iki romancı arasında gösterdiği Zambra El Mercurio, La Tercera, The Clinic ve El País gazetelerinde yazdı. Meksiko’da yaşıyor. Bahía Inútil (1998) ve Mudanza (2003) adlı şiir kitapları da bulunuyor.
Unvan:
Şilili Şair, Kurgu Yazarı ve Edebiyat Eleştirmeni
Doğum:
Santiago, Şili, 1975
Okurlar
183 okur beğendi.
3.581 okur okudu.
62 okur okuyor.
1.569 okur okuyacak.
36 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
“Ve acı bitmeyen bir kitapmış…”
Sayfa 136Kitabı okudu
Biraz buna üzülelim…
“Seni başka biriyle düşünmenin fikri bile dayanılmaz geliyor…”
Sayfa 50Kitabı okudu
Sahneye çıkacakları anı sabırla bekleyen oyuncular olmak istiyoruz. Ama izleyiciler bir süre önce gitmiş.
Sayfa 66Kitabı okudu
“Okumak yüzünü kapamaktır. Yazmaksa yüzünü göstermek.“
Notos Kitap
“Artık yürümeyi biliyorum; bir daha asla öğrenemem.”
W. Benjamin
Notos Kitap
İletiler
Okumak yüzünü kapamaktır. Yazmak yüzünü göstermek.
Alejandro Zambra
Şimdi düşünüyorum da zemine duyulan güveni kaybetmek iyi bir şey, her şeyin bir anda tepetaklak olabileceğini bilmek şart.
-Alejandro Zambra
Yorumlar ve İncelemeler
ağaçların özel hayatı hakkında masal anlatmamı ister misin?
Bazı kitapları bitirince ruhumda öyle bir tat kalıyor ki, o duygu bitmesin, devam etsin diye, kitabın başına dönüp tekrar parça parça okuyorum.
Kitabın ilk cümlesi nasıldı, ilk karakter cümleleri neydi gibi… Ya da alıntı yaptığım yerleri tekrar tekrar okurum. Bu kitapta da aynısını yaşadım, başa döndüm elimden bırakamadım, iki defa okudum.
Öyle güzel hikaye, öyle lezzetli bir anlatımı vardı.
Yazarın başka kitabını okumadan ( 
Belgelerim ) önce edebiyatını tanımak için ince bulduğum bu romanı elime aldım. Yazarın bütün kitaplarını okumak istiyorum şu an.
Sanırım geleneksel ilişkilerden ziyade modern toplum ilişkilerini kitaplarda okumayı sevdiğim için, burada anlatılan ilişkiyi büyük bir keyifle okudum.
Kitaba gelecek olursak, bu kadar mı güzel üvey baba olunur? Kitap için baba kız hikayesi mi desem, bir yüzleşme, iç hesaplaşma mı desem yoksa bekleyişin öyküsü mü desem bilemedim, hepsinin iç içe harmanlandığı güzel bir kurgu olmuş.
Veronika, bir gece resim kursundan eve dönmez. Daniela’yı uyutmak annesi gelmeyince, üvey babası Julian’a kalır.
Julian edebiyatla ilgili olduğu için, ağaçları metafor olarak kullanarak kendi geçmişinden, çocukluğundan, ailesinden, eski ilişkilerinden, geleceğinden türlü hikayeler uydurarak, Daniela’yı avutmaya çalışır. Anlattığı hikayelerde hayalleri, hayal kırıklıkları, umudu, umutsuzluğu vardır.
Güzel bir kurgu roman.
Zambra Zambra Zambra
Ağaçların Özel Hayatı, İspanyolca dilinde yazan en iyi yazarlar arasında değerlendirilen Alejandro Zambra’ nın ikinci romanı. “Şili edebiyatı kahverengi.” diyor o. Zambra’nın kalemi bence mavi.
Kitap Veronica’nın resim kursundan dönmeyişiyle başlıyor. “Romanlarda birisi gelmediğinde, diye düşünüyor Julián, sebebi başına bir şey gelmiş olmasıdır. Ama neyse ki bu bir roman değil” diye ekliyor. Ve roman devam ediyor. Julian’ın anımsamaları, düşünüp biriktirdikleri ve bunlardan yoğrulmuş gelecek Veronica’nın yokluğunda şekil buluyor. Her çıkarımın arasında nefeslenip Veronica’nın dönmesini beklediğini hatırlatıyor. Veronica’nın kızı Danilela’yı oyalamak için kendi uydurduğu ağaçların özel hayatı masalını anlatıyor. Uydurmayı seviyor, belki de anlamlı olan tek şey uydurmak diye düşünüyor çünkü.
Zambra, geçmişin olabilirleriyle geleceğin olabilecekleri arasında bir köprü kuruyor. Şimdiki zaman dilinde geçmişi, şimdiki zamanı, geleceği anlatıyor. Şimdiki zamanın yapay ışığında yazıyor ve bence harika yazıyor. “Koca hayatla değil ama şimdiki ânın kırılgan zırhıyla yüzleşmek daha iyi olurdu.” diye düşünüyor. Veronica’yı bekliyor. Bekleyiş uzuyor. Ve “Kitap o dönene ya da Julian onun dönmeyeceğine emin olana dek sürüyor.” Ve sonra Julian geleceğin başlaması gerektiğine karar veriyor, kalkıp kızını okula götürüyor.
Yazarın dili, anlatımı alıştığım okumalardan oldukça farklı ama okuyup bitirdiğinizde damağınızda edebiyat tadı kalıyor.
Tam da onun cümlesiyle, “kitap kapansa da sürüyor” Alejandro Zambra 
Ağaçların Özel Hayatı