Əvvəlimi bilirsən, əzizim,
yaxın gəl, sənə axırımı danışım:
Səndən sonra
saçının hörükləri kimi dolam-dolaşıq həyatda
yaşamaq asan olmadı, olmadı
başqalaşdım başqalaşdıqca
məndə özümdən əsər-əlamət qalmadı, qalmadı...
Ata bilmədimsə içimdən dünya məhəbbətini
ilişdimsə, qaldımsa
alçaldıqca alçaldımsa...
Qınama məni - yenə bilmədimsə həsrətini;
axı nə edəydim
mən əliyalın
o yaraqlı...
Və uzun kipriklərindən sallanan göz yaşların kimiyəm indi
bir toxunuşa bənddi düşüşüm
bir hıçqırtına bağlı...
Artıq sözlərim səni ağlatmırsa,
səsim ürəyinə yatmırsa...
ehhh...
...əlim əlinə çatmırsa
nə fərqi var - sən uzaqdasan, yoxsa mən?
Sən ədalət kimiydin, sevgilim
axtarıb tapa bilmədiyim...
Allah sevdiyi bəndəsinə çətin həyat yaşadırsa,
bəndə də mısmırığını sallayıb Allahına daş atırsa
bəlkə biz qarışmayaq...?
Belə umu-küsülərə get-gedə alışacaqlar, alışacaqlar
biz araqatanlıq etməsək, onlar
barışacaqlar, barışacaqlar...
Sənsə bircə bunu bil, get, ay ürəyimin dərdi:
bir həsrət var,
illərdi
dodaqlarının küncündə gizli...
İlqar Kamil
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.