İstər böyük, istər kiçik, istər təhsilli, istər təhsilsiz olsun, hər kəslə yaxından maraqlanar, onlara qulaq asar, görüşlərinə və düşüncələrinə böyük dəyər verərdi. Bəyənmədiyi xüsuslar üzərində olduqca nəzakətli və inandırıcı təlqinlərlə qarşısındakını razı salar, qəlbinin qırılmamasına və üzülməməsinə çox çalışardı. Bənzəri olmayan bir nəzakət timsalı idi. Ona yönələn hücumları gülərək qarşılayardı. İncə hərəkətləri ilə qarşısındakını utandırar, onu üzr istəmək məcburiyyətində qoyardı. Daima birlik və bərabərlik tərəfdarı idi.
İstibdad əleyhindəki bu çalışmalarımda açıq bir milliyyətçilik yox idisə də, milliyyətçiliyə və istiqlalçılığa doöru gedən bir istibdad düşmənliyi vardı. Çarlıq əleyhindəki fikirlərimi ehtiva edən "Hümmət" bir gün atamın əlinə keçir. Yazımı tanıyır... Məni sorğu-suala tutdu. Ona "bu, bir yazıdır, sadəcə oxumaq üçün payladım, bomba da ola bilərdi və o zaman gərəkli yerlərə atardım" dedim. Gözləmədiyi bu cavab atamı çox hiddətləndirdi. Buna baxmayaraq çox üstündə dayanmadı. Məni inandığım bir yolda, daşıdığım fikirlərlə başbaşa buraxdı.
Özü də bir müddət sonra adının Vandadan Leylaya dəyişdirilməsinin hekayəsini danışmışdı. Sevimli əri (Məhəmmədəmin Rəsulzadə) ona Leyli ilə Məcnunu anlatmış və adının Leyla olmasını istəmişdi.