Ortalama 25 sene olmuştur ben Zeze ile tanışalı... Aramıza dertler, kederler ,üzüntüler sevinçler ,ölümler ,ayrılıklar girdi... Önceliğim değişti... ilk okuduğumda ne hissettim hatırlamıyorum ama Zeze'yi ve dertdaşını hiç unutmadım.. O zman okurken ağladım mi bilmiyorum? Ama şimdi çok ağladım..
Belkide anne babamın bir kızması ile benzettim onun yediği dayakları bilmiyorum...
Ama şunu biliyorum ki..
Allah'im ne olur mahşer günü beni evlatlarımın kul hakkı üzerimde olarak karışına çıkarma.. Diye çok dua ettim okurken... En çok onların hakkına giriyoruz farkında olmadan...
#Kimsenin kabinde ölmemek ve kalbinde güneş açtıran insanlara rast gelmek duası ile...