"İşte uygarlığınızın güzelim mucizesi! Aşkı en sıradan iş haline getirdiniz."
19. Yy Fransa'sının toplumsal mücadelelerinde, devrin ve aşkın o karanlık döneminde yükselmek için, oyunu soyluların, rahiplerin ya da sistemin istediği gibi mi oynamak zorundayız?..
Öncelikle kitap iki kısımdan oluşuyor ve bana göre ilk kısmında biraz Aşk-ı Memnu havası estirse de aslında dönemin toplumsal ve siyasi yapısı üzerinde fazlasıyla duruluyor-ki odak aslında bu kısım, ilk kitap bitince daha net fark ediliyor.
İncelememde içeriğin ve karakterlerin detaylı bireysel tasvirlerine de girmek isterdim çünkü bu kitap hakkında söylenecek çok şey var ancak fazla uzun olacak, bu yüzden bu kısım okuyucuya kalsın diyerek Kırmızı ve Siyah için kısaca şöyle bir değerlendirme yapabilirim, gerçekten içerik olarak çok iyi ve kaliteli ancak bazı kitaplar vardır, size göre dönemseldir, yani "oturup okuyayım, kafamı dağıtayım" kitabı değil bu, biraz ağır ve bazı bölümlerde odak dağılabiliyor.
Bu da bence Stendhal'in, Fransız İhtilali ve Napolyon'un iktidar sürecinde geçen icraatları ve toplumsal yapıya getirdiği eleştirilerle dolu dönem üzerinden ilerlemesi kökenli, ancak tabii ki de bu çerçeveye sığdırmak yeterli değil, Kırmızı ve Siyah zamanının çok ötesindedir.
Soylular ve halk arasındaki bariz toplumsal sınıflandırmanın ve aşağılayıcı tavırların, yükselme hırsının ve bu uğurda yapılan haksızlıkların, kişisel çıkarların, aşkın ve ihtirasın çok yoğun olarak hissedildiği bir roman ve Stendhal bu noktada bize şunu söylüyor :
"İnsan bilgin olabilir, becerikli olabilir, ama ya yürek! Yüreklilik öğrenilmez."
Keyifli okumalar...
