Sayfa sayısı 62, türü roman. Bu, kitabı ikinci okuyuşum. İkinci okuyuşum olduğu halde kitabın akışına, yazılanlara kendimi kaptırmaktan alıkoyamadım. Kitabın konusu, Yazar R., kendisine gelen postalara bakarken "Sana, beni asla tanımamış olan sana!" yazılı bir hitabı olan iki düzine sayfa kadar bir mektup görüyor. Çocuğu ölmüş bir kadının, en önemlisi Yazar R.'ye inanılmaz bir şekilde aşık olan bir kadının mektubu. Aslında o mektup o kadının hayatı da diyebiliriz. O hitap bütün bir kitabın özeti de diyebiliriz. Bir çocuk düşünün, o çocuk büyüyor yetişkin oluyor, genç ve güzel bir kadın oluyor. Yine de kalbi tek bir insan için atıyor. Onulmaz bir aşk. O aşk için her şeyi yapıyor. Sevdiği adam tarafından aşağılanıyor, unutuluyor, tanınmıyor, sevilmiyor. Bir aşık için ne kadar acı değil mi? Sevdiği adam için her şeyi, tüm yükü üstlenen, tüm hayatı aşık olduğu adam olan yalnız bir kadın, buna karşılık sadakatsiz, zora gelmeyen, oyuncu, vefasız çabuk unutan, bu kadına maceradan öte bir anlam yüklemeyen bir adam. Sona yaklaşınca tüm acılarını bir kez olsun haykırmak, sesini duyurmak için yazan ama yine de kendini tanıtmayan bir kadın. Kitabı okurken yazar R.'ye ayrı kızdım inanılmaz bir şekilde aşık olan kadına ayrı kızdım. Bir insan nasıl bu kadar umursamaz olur, zevk düşkünü olur? Yolda karşılaştığımız insanları dahi hatırlıyoruz. Hayatına defalarca giren bir kadını nasıl bir kere bile olsa tanımazsı? Bir kadın nasıl olur da gururunu ayaklar altına alır, neden haykırmadın, neden hep sustun, seni ezmelerine neden bu kadar izin verdin, insan kendini nasıl bu kadar ezdirir? R. vefasız bir insan evet, ama bilinmeyen kadın kendine bu kötülüğü yapmamalıydı. Hayatındaki insanlara, R.'nin kendisine yaptığı gibi vefasız davranmamalıydı. Okurken bu aşkı çok düşündüm, kadının aşkı; çocukken yaşadığı duygusal boşluk mu, gerçek aşk mı yoksa saplantı mı? Bunun cevabını bulamadım. Aşk olmalı evet ama aşkta gurur da olmalı. Her insan bu aşkı hak etmiyor, kıymet bilinmiyorsa, insan yoluna devam etmeli... Zweig'in kitaplarını okurken kalbim ve beynim arasında kocaman bir boşluk oluşuyor diyebilirim. Bu boşlukta kayboluyor insan. Biyografi ve psikolojideki ustalığı bu kitapta da ön planda. Psikolojik betimlemeleri, olay örgüsü ve mekansal betimlemeleri harika. Usta bir yazar, hem düşündürüyor hem de hissettiriyor. Karakterler ile empati kuruyorum, kendimi onların yerine koyuyorum, işim içinden daha da çıkamıyorum. Kalemi güzel, kaliteli bir yazar. Bu kitabı sizlere de tavsiye ederim. Çok güzel, akıcı bir romandı. Okunur mu okunur ama dediğim gibi betimlemeler için okunur. Olay örgüsü akıcı olsa da pek iç açıcı değil. Kitaplı günler, keyifli okumalar...

Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022226,2bin okunma

·

144 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe