2073 yılının Türkiye’sini seçmiş Tahsin Yücel, bu romanda fakat 2007’de yazmış ve zamanın siyasi ve toplumsal eleştirisini distopyanın ardına saklayan bir çok yazarla ortak bir yol izlemiş.
Kendini bu ülkede kalan son marksçı avukat, son komünistlerden gören baş kahramanın,
İstanbul’u Newyork’a dönüştürmek için durmadan gökdelenler diken Karadenizli müteahhit sayesinde, ülkede hala özelleştirilmemiş olarak duran son kurumlardan olan hukuku özelleştirme çılgınlıkları bile bana imkansız gelmedi. Her şeye alıştığımız ve şaşırma eşliğimizin gittikçe yükseldiği şu devirde distopya yazmak neredeyse komediyle eş değer maalesef. 
Peygamberin Son Beş Günü ve 
Vatandaş romanlarındaki kadar tatmin edici olmasa da hicvin Türk edebiyatındaki en cesur örneklerinden olduğu için okunmalı.
·
1.208 görüntüleme
Vatandaş’ta daha durağan bir anlatım var. Gökdelen’i ise daha akıcı bulmuştum hocam. Peygamberin son beş gününü okumadım ama bana göre vatandaş kadar iyiydi. :)
Bana da aksine çok tekrara düştüğü için akıcı değil sıkıcı geldi:)
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.